Küçük Yer İnsanının Huzuru

 Dün Tire'ye gittik, çok sevdiğim bir yerdir, ne zaman gitsem içim arınır, mutlu dönerim oradan. Dönerken konuştuk bunu sizlerle de paylaşayım. Biz Manisa'da evli olarak 23 yıl yaşadık (zaman zaman boğuluyor gibi olsak da), çocuklarımızla evde çok vakit geçirdik. Huzur hep yoğundu biz de. Mutlu olmak ya da olmamak demeden huzurla yaşamışız biz, yaşamışız diyorum çünkü yeni yeni derinlemesine anlıyorum. 
 4 yıldır İzmir'deyiz mutsuz insan çok , umutsuz insan daha da çok , ülkenin gidişatı da körüklüyor bunu .Ama küçük mutlulukları ıskalıyormuyuz diye , durup düşünmek lazım.
 Küçük yerin insanının huzurunu kokladık dün , hayat ağır akıyor. Ahenk var, umut var, her yer çiçek. O saksı çiçekleri bile umut. 
 Eskiden 28 saksı çiçeğim vardı. Son 8 yılda 3 'e düştümüştü, yer olmadığı için o üçü de Ağbime bırakmıştım,onlar da kurumuş. Şimdi kendi evimizi alırsak yeniden saksılar edineceğim. 
 Çicek yetiştirin, hayvan edinin, doğaya çıkın ,yanınıza keyifli insanlar alarak, mızıldananları çıkarın hayatınızdan. Karı ya da kocanızsa mızıldanan, onları da evde bırakın, ( evliler bunu sevgili edinin gibi algılayıp gülümsediğini görür gibi oldum manyaklaşmayın ) :)) Küçük mutluluklarınızı yazın bakayım bu yazının altına, hadeeeee gördüm aklından geçeniiiiii , üşenme yaz hadeeeeeeee :))))