21 Nisan 2014 Pazartesi

Tanımadığınız İnsanlarla Aynı Odada Uyumak

   İnsan tanımadığı kişilerle hayatın acaip anlarında aynı odada kalır. Hastane, hapishane, yatılı okul, kamplı turlarda, düğün dernek gecelemelerinde. Hepsi de mecburiyettendir kimse tercih etmez bunu.

   Biz en son Gökova bisiklet turunda açıkta kalan Mehtap'a gel bizimle uyu demiştik. Sevişmedik laaan sadece uyuduk aklınıza ilk geleni hissettim :) İki odalıydı kaldığımız oda :)

   Abim 62 yaşında ilk kez hastanelik oldu ameliyat geçirdi. Operasyon gecesi bende kaldım onun yanında. Akşam boş olan yan yatağa roman baba kız geldiler. Ertesi gün ameliyat olacaktı baba. Beraber anında kaynaşıp ailemiş gibi horul horul uyuduk bir tek Erdinç abi (baba) sabaha kadar uyumadı. Ne zaman gözümü açsam geziniyodu. Bir aydır böyleymiş böbrek taşı varmış. 

   Bende sinüzitlerimden dertliyim bu ara orada doktorada gösterdim ikinci posta ilaç başlandı. Kulaklarımı da enfekte ettiğinden kulaklarım tıkandı söylenenleri anlamakta çok güçlük çektim. O güzelim kız Asiye bana kulak oldu. Sonradan öğrendim ki annesi de sağır dilsizmiş çok doğal bir şekilde bana tercümanlık yaptı.

   Ertesi gün laparoskopi ile ameliyat geçirdi Erdinç abi adam müthiş güçlü dakkada ayıldı zerre şikayet yok neşeli neşeli cıvıldadı kurtuldum diye. Hepimiz sevindik atlattın dedik, doktor gelip anlattı alamamışlar kırılmamış taş. Onbeş gün sonraya tekrar ameliyat olacak. Mezbaha gibi hastane ameliyatlara beşer onar alıyorlar. Prostat ve böbrek taşının bu kadar yaygın olduğunu bilmezdim.

   Aile olduk çıktık, apar topar yatırmışlar üst baş götürdüm ertesi gün, yiyecek hepsine taşıdım abimden ayırmadım. Sülalesi geldi tanıştım hepsiyle sık sık bunalıma giren bizlerin gidip onlarla bir kaç ay yaşaması şart arkadaş. Nasıl pozitif bakış nasıl sevmek nasıl saymaktır yahu. Karısı boylu boslu hamarat güzel bir kadın, Erdinç abi nohut kadar adam, karısına aşık çok belli 17 yıldır evliler üç kızları var biri bebek daha. İşaretle her şeyi anlattı karısına sevgi odayı doldurdu. 

   Siz Bret Piti Adrina Lima'yı, zengin kocayı, güzel kadını, bekleyenler, asla böyle bir şey yaşayamayacaksınız, bu mutluluğu tadamayacaksınız. Parasız da mutlu olunur ben bunu çoktandır biliyorum siz de öğrenin. Dünyaya bakışınızı değiştirmedikçe mutsuzluğunuz bakidir.

   Bana verilen ilaçlardan Arvales diye bir bok var. Sakın sakın kullanmayın!!! Bana daha önce de verilmişti boyun ağrım için az daha midemi delecekti atmıştım çöpe. Hafıza zayıflığından anımsamayınca adını tekrar içtim Prospektüsünü okurken Şerif "okuma ya sona içmiyosun iyi olmak için içeceksin" dedi. Ben de bırakmıştım okumayı siz siz olun okuyun arkadaş. Ağız içi yaraları yaparsa hemen bırakın ilacı yazıyormuş, yaralara rağmen 3 gün içince en sonunda bir ishal patlattı. Perişan oldum, dün yataktan kalkamadım. Klasik tıpa zaten ilaç anlamında güvenim sarsıktır tüy dikti yaşadıklarım. 

   Bu aralar hastane, ilaç, doktor ve sık sık Manisa var gündemimde. Altı yıldır gitmediğim kadar gittim Manisa'ya, acaip büyümüş güzelleşmiş düzenli görünüyor dışarıdan, dağları muhteşem. Hastane müthiş eleman yetersizliği korkunç boyutlarda olsa da, hemşire ve doktorlar çok çalışkanlar.

   Ama ben yine de İzmir'e her geri dönüşümde sevgiliye kavuşur gibi mutlu olduğumu farkettim, şehri sevdiğim kadar bana bu şehri sevdiren dostlarımın varlığından mutluyum. Hayatımı değiştiren herşeye kocaman dualar ettim Sophia'mıza sevgiyle baktım hazırlığı sürüyor bizi daha da mutlu edecek.

   Sevdiğim tek abim şifa yolunda, güçlü duruyor dayanıklı çıktı. Şifa bekleyen herkese dermanın yolları açılsın. Sağlıkla yaşayalım hepimiz...

  
 

 

13 Nisan 2014 Pazar

Yaşadığın Mahalleye Ait Olmak

   Ben doğduğum mahallede yaşadım upuzun yıllar. Aidiyet duygumuz yüksektir ailecenek, aynı evde büyüdü iki kızımızda. Ömrümün son altı yılıdır Bostanlı'da yaşıyorum. İlk geldiğim sene ne çok ağlamıştım "beni kimse tanımıyor, hayalet gibiyim görmüyorlar" diye. 

   Sitelerden bu yüzden nefret ederim, yabancılaşmanın korkunç yerleridir oralar. Yalnızlık dizboyudur, esnaf yoktur arabaya mahkumsundur. O yüzden mahalle arası bir eve site parası verdik altı yıldır.

   Bisikletin ve ilişki kurmayı seven ruhumun sayesinde hayatıma bir sürü güzel insan aktı. Bir cenaze dönüşü (apartmanda girip çıkma yoktur hepsi kapı önü muhabbetçisidir) apartman komşum şaşıp kalmıştı. "Herkesle selamlaşıyorsun, herkesi tanıyorsun"diye. 

   İlk arkadaşlarım esnaftan oldu kuaför Melek, fotoğrafçı Coşkun, berber Engin, Kırçıllar manavın elemanları, mezeci bayan, Bulvar Piliç'in şahane elemanları, Doğal Gıdacı Nasuh bey, Servet pidenin lezzetçi elemanları, Sultan baklavanın üstadı (dondurması on numaradır) Arif bey ilk anda aklıma gelenlerdir, hepsi şahanedirler.

   Evde sıkılınca çıkarım sokağa, bunlardan birinde mutlaka çay kahve içer muhabbet ederim. Bir yığın şey konuşuruz hepsinin muhabbeti sağlam ve çeşitlidir. Akıllı, duyarlı, herşeyin farkında, merhametli, ruhlarını satmamış insanlardır.

   Bu gün henüz iyileşmeme rağmen Şerif hadi hava alırsın gittiğin yere kadar diye evden çıkardı beni. Üst mahalleden Rami beye de hadi dedik. Yavaş yavaş zorla Kaklıç'a gittik, çaylarımızı içtik cüzdanını evde unutmuş Şerif bir çayı Rami bey bir çayı Kemal babamın oğlu ödedi. Kemal babam hemen anladı "keyfin yok senin yavaş yavaş dön terleme" deyip Şerif'e de "kızıma iyi bak" demiş.

   Kes Bike'ın dükkana geldik oradakilerle muhabbet ettik, baktırdık bisikletlerimize Serkan'ım kahveler yaptı içtik. Oradan mahalle pidecimizde karnımızı doyurduk yarın geçerken bırakırım parasını dedik. Evimize döndük.

   Param bitti bir gün çarşıda, Bulvar tavuktan 10 tl istedim 20 tl verdi "abla bulunsun üzerinde, yolda bişi görürsün alırsın" dedi. İşte bunu o sitelerde bulamazsınız. Esnaf sıcaklığı yok oralarda. Mahalleye ait olmak başka bir şey bence. Yoksa kapitalizmin robotu oluyorsun. 

   Esnafla ilişki kurun, adlarını öğrenin, hal hatır sorun. Ailelerini sorun, gelip geçerken kolay gelsin, hayırlı işler, naber diye sesler çıkartın, size de iyi geliyor bu sesleri çıkartmak valla bak :)

   Bu semtten ayrılmamak için çok dua etmiştim nasip oldu. Evimiz hazırlanıyor bizi bağrına basmaya, şimdilik burada yaşlanacağız. Bir şey daha öğrendim ilk yıl çektiğim zorluk döktüğüm gözyaşı bana öyle bir güç verdi ki 5 yılda yeni bir yaşam yarattım burada. 
Artık her yerde yeniden yeni bir yaşam yaratırım gibi geliyor. Ama biliyorum ki her şeyi kolaylaştıran, kesinlikle yaşanan yerin İZMİR olması ve İzmir yaşam kültürünü ruhunda eritmiş insanlarla dolu olmasıdır...