12 Ocak 2016 Salı

Bisiklet Şakşakçısıyım

   Zaman zaman bisikletin baron ve baroneslerinin oluşturduğu, soylu takımından bazıları tarafından "sen bisikletçi değilsin ki" "uzun turlar da göremiyoruz seni" diye aşağılamalarına maruz kalıyorum. Gece gece bunu diyen sevimsiz puştun birinin fotosunu gördüm atarlandım da, ama işime yaradılar yazıma konu oldu, yazıyorum yaaa :)

   4-5 günlük Gökova ve Kapadokya turlarına katılmışlığım var. Yolun çoğunda kamyon güzeli olmuşumdur. Ne ciğerim ciğer (broşlarımın minik bi bölümü sönük) ne dizim dizdir, rampa çıkamazlar, üzerler yorarlar beni. Zulme dönüştüğü anda bırakır çözüm ararım. Kamyona binerim, özel arabayla gelene "beni de alınnn" derim, video çekimleri yapan ekiplere "durunn" derim, sağlık ekibine "çalışmayan eleman olurum.Çok zaman da gençler arkamdan iterek götürmüşlerdir.  

   Çoğu kimse "zorlamalısın" kendini diye de aşağılar. Arkadaş beden benim ve tanıyorum error verdiğinde üstüne gidersem eşekten düşmüşe döndürür. Tam 55 yıldır uğraşıyorum benden olacağı bu kadar. Kapadokya turunun zorluğundan, hep araçta oluşum nedeniyle, "iyi binen birinin yerini işgal ettim bilseydim gelmezdim" diye üzüntümü bildirmiştim düzenleyen komiteden bir arkadaşa. O da bana "burada niyet önemli sen yine gel motorlu ekibe bile katarız" diye teselli etmişti.

   Tüm çocukluğum Manisa gibi kızların bisiklet binmediği şehirde, bir tur verirlerse diye bisikleti olanların peşinde dolanmakla geçti. O zamanlardan kalmadır bisiklet sever oluşum. İkinci baharımda bisiklet şakşakçısı oluşum da İzmir'de yaşıyor olmamdan kaynaklanıyor, 19 km lik trafikten uzak bisiklet yolu, bisiklet binmeye teşvik eden coğrafyasıyla,havasıyla sokağa çıkarıyor.

    Ve ben her zaman kendimle dalga geçerek anlatırım, nasıl güçsüz, rampasız yol narini olduğumu. Saklamıyorum öğünmüyorum yalanım abartmam da yok. Nedendir bu ince laf sokmalar anlayamamışımdır.

   Ama bisikletin tepesinde inanılmaz eğlenirim,  kısacık bindiğim yolda bile. Şuncacık Kaklıç köyüne her gidiş gelişimde bir çok güzellik yaşıyorum. Sanırım bu yüzdendir gençlerin beni sevmesi, bu yaşımda beni aralarına almaları, yollarda korumaları, yüreklendirmeleri, yüreklerini hayatlarından anları benimle paylaşmaları. Bu gün bisiklet biniyorsam (Lordlar kamarası saymasa bile kendimce biniyorum uleynn) hep gençlerim sayesinde iyi ki varlar :)

   Bu yazıyı yazmama neden oldukları için kendilerini şahane bisikletçi sanan, bisikletin gelişimine egolarını gıdıklamıcak hiç bir şeye sokulmayan soylularımıza teşekkür ederim, sağolsunlar pedalları sağlıkla dönsün :)