12 Mayıs 2013 Pazar

Anne Gidişinin Ruh Delikleri

   Yazlık kışlık aktardığım da, mutlaka o sezon eve giren kadar giysi çıkmalı derim ve ayarlar dağıtırım, eşe dosta uzağa yakına. Bana da getirir arkadaşlarım, "aha bak sana tam gelir, seversin" diye eskilerinden, dar geleninden. 

   Manisa da daha kolay dı dağıtmak burada sorun olsa da henüz ulaştırıyorum. Ama İzmir'e taşındıktan sonra fark ettiğim, beni çok çarpan bir şey yaşadım. Verdiğim arkadaşlarım ve eski giysilerimiz hepimiz aynı şehirdeydik. Ben Manisa'dan 47 yıl sonra ayrılınca, 20 yıllık evimizi de geçen sene satınca, attım taklayı yine. Yine; çünkü attığım taklaların sayısı çok yav. 

   Bir türlü veremedim aylarca, kızım da getirmişti, arkadaşım da getirdi dağıt diye, torbalar dolusu eşya öyleee bekledi beni. En sonun da anladım sebebini, kökümü söktüm ya Manisa'dan, evimiz de gitti, eski eşyalar da gidiyor deyip yedim kafayı . Düzeltmem zaman aldı. Mardin'e gönderdik şahane bir dost ihtiyacı olanlara ulaştırdı. Hallettim sanıyordum. Dün yine yaşadım aynısını "noluyo lan" dedim. Torbaları bırakırken fenalaştım, bir parçam gidiyor gibi oldum ki, paylaşmayı çok önemserim, maddi şeylere derin bağım yoktur. 

   Şerif anneler günü ondan sanırım büyük kaybından dedi ayıldım. Doğru ya, uzun zaman oldu ya annem gideli 11 yıl, yendim sağalttım, sanıyodum. Upuzun yıllar, anneler günün de derin hüzünlere düşmüş, çok zaman çıkamadığım aylarca debelendiğim olmuştu.

   Bu gün sabahtan beri, sosyal medya paylaşımlarından içim bulandı, kimse beni kutlamasın istedim. İçim de keskin bir hüzün var, annemle beraber, dünyamın şevkati, karşılıksız sonsuza dek, sevilmesi de gitti. Ondan başka hiç kimse beni öyle sevmeyecek, sevilmiş bunu yaşamış olmak da büyük şans biliyorum. Hiç yaşıyamamışlara ayıp etmiyeyim,  babamdan yaşamadım zaten bilirim o duyguyu da.

   Ruhumuza açılan delikleri, yamaya yamaya yaşıyoruz işte.  Bazen yama tutmuyor, uzun süre kevgir ruhla, delik deşik yaşıyoz. Sona biri yardım ediyo yamıyoz,  hepimizin hayatı böle sanırım. 

   Belim incinik hala, çürük diş gibi ağrıyor, ruhum diş çıkaran bebek gibi mızıldanıyor, darlanıkım. İçimdeki filmin konusu, duygusaldan  drama dönüyor lan, nassı bi önlem alsam bilemedim. Bu gün hüzünlüyüm kapalıyım ... 

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Bütün gün aklımdan geçtin şimdi anne olmaktan ziyede annesizliğini yaşıyor diye...

Semra Çetindağ dedi ki...

İnce sızı bilir kalplim, Semoşkam aklından geçtiğim yerden öptüm seni :(