22 Temmuz 2013 Pazartesi

Ailemiz Yapmaya Çalışırız

Yaşamımız boyunca ailelerimizin dışında kendimize arkadaşlarımızdan aile yaratırız. Yeni tanıştığımız bir insanla kimyamızın tutup tutmayacağı beş dakkada belli olur. Ondan sonra her konuşulan, her paylaşılan, bir süreç içerisin de birbirimizi bir yerlere koyar ruhumuz da. 

   Çok az kıymetli bir azınlık ailemiz olurlar, iyi gün de kötü gün de tüm içtenliğimizle paylaşırız her şeyimizi. Emek harcarız o ilişkiye, tüm duyarlılığımız, algımız, ince düşüncemiz seferber olur, dostluğun ailesi olmaya giden yolculuğumuza. 

   Bu yolculuğun her iki taraf da farkın da olup, aynı hassaslıkla yaklaşanları, derin dostluğa taşır finalini ve sonsuza dek ailen olurlar. Araya kilometreler, yaşam derdinden ulaşılamaz olunan zamanlar girse de, en acı en tatlı anlarında ilk onların ismi yanar telefon ekranın da. 

   En anlamlı sözlerle paylaşırlar sevincini hüznünü, hüzün derinse koşar gelirler, yakınlarındaysa sevince sofralar kurarlar, kutlayalım diye mesajlar atarlar. Ve sen harcadığın emeğin boşa olmadığını, onların elinle seçtiğin özenle önemsediğin, ailen olduğunu hissetmenin ömür uzatıcı hazzını yaşarsın. 

   Amaaaa bir de bu süreçler de yanında olmayıp, sadece "ee biz dostuz ama" diyenler oluyor. Kolpadan, içeriğinde içtenlik taşımayan, soğuk yapay zorlama sözlerle bişiler yapanlara bakakalırsın.

  Benim giyotin böyle zamanlar da çıkar ortaya sessizce aradaki bağa basar ince jileti, duası da yapılır 
"İyi ol mutlu ol 
Arkadaşım ol 
Ama ben de uzak ol" denerek sonsuza dek, geri dönüşümsüz çöpe sallanır.

   Şerif çok zaman kızar bu huyuma, onun derin dostu yoktur sokulmaz o arenalara. Ama ben hayatım da derin dostlukla aile istiyorum. Yoksa hepsi arkadaşım, kimseye kötü sözüm olmaz. Herkesi çok seven, beni az sevsin, o bile anlam içerir. Herkesi derin sevmek ne lan Mevlana düzeyine ulaşamadım daha, ailem olacak üyeler inceci ruhlardan oluşsun. 

   Yani anlıyacağınız bu ara sağlam temizlik yaptım, iki yıldır hırpalanıp durduğum kızımın sınav savaşının sonundaki benim ruhuma, yakın olmayanlar, bir sittir olun kendi yaşamınızın çöplüğüne meraba meraba o kadarda kalalım. Ottan boktan durumlar da benimle kakara kikiri ya da iteleşenler en çok siz sittir olun. 

   Zaten iki tane cenazede çizmiştim ben üzerinizi, biri Yeşim'in babası diğeri Aslı'nın babası orada anlamıştım  bisiklet aleminden bi bok olmadığını. 

   Feng Sui felsefesi derki, işine yaramayan her şeyi çıkar hayatından, sade, az, iyi hissettiklerin kalsın. Türkçesi işine yaramayanı at yenisine yer açılsın :)

   Kimseye öfkeli ve küs değilim, çöptür o duygular taşıdıkça kokar. Dünya da yaşayan bir sürü güzel ince ruh var, onlara açıyorum kapılarımı, hikayeleriyle donanımlarıyla ruhlarımızı rengarenk yapsınlar. Uğraşıp durmayın kimseyi değiştiremezsiniz, sessizce topuklayın kaçın oradan. Emin olun ki gittiğiniz yolda bir sürü güzel şey var şu şehir de beş yılda  yaşadığım güzellikler gibi.

   Bu arada ailem olanlar sizi seviyorum hayatımda olmanızdan mutluyum. Heeee  siz de dikkat edin len, bakınız delete tuşu giyotinli manyağım ben haaa :P  

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Tam calisiyordum pat karsima ciktin..yazini okudum
..yorum yok..
ama sen varsin :))