2 Şubat 2014 Pazar

Cep Telefonu Bağımlılığı

   Cep telefonu bağımlılığı korkunç boyutlara ulaşmış halde bence. Dün iki saatlik sunumda, telefonlarından kopamayanların sürekli taciz eden tlf ışıklarından delirdim. Kafayı sıyırıp tlfları toplayıp hepsini çöpe atasım geldi.

   Sunuma konsantre olamıyorlar, eroinmanlar gibi gözü tlfonlarında, bakıyor bakıyor dayanamayıp açıp, bişilere göz atıp kapıyorlar. Sakin bir delilik barındırıyor gibiler. 

   Benim eve gelenlerin tlfonlarını alır ayakkabılığa bırakırım. Bağımlıları da hayatıma mümkün olduğu kadar sokmuyorum. Onları korumaya çalıştığımdan ha, o tlfonla onlara şiddet uygulayacağımdan korkuyorum :)

   Yanındaki insanlarla ilişki kurmak yerine, sürekli  tlfonlarıyla sevişiyorlar. İki tane sınırı geçmiş yeni vaka gördüm, yaşdaşım biri benim kızdığımı bildiğinden mutfağın bir yerine gizlenerek, facebooktan birilerine bişiler yazıyomuş. Sonadan birleştirdim kareyi de öyle anladım. Biz içerde sohbet ettiğimiz anlarda, mutfağa her girip çıktığında o oradakilerle yazışıyormuş. 

   Diğeri ise genç ama çocuk değil,  zorla getirildi sanırım bizdeki bir yemeğe, darlandığından belki de tüm gece boyunca masa altından sürekli yazıştı. Her iki vaka da çarpıcı uyuşturucu düşkünlüğü bence. Hem görgü kurallarına aykırı, hem toplumsal rahatsızlığa yol açıyorlar. Arkadaşım kal sen evinde, nassı öpüşeceksen öpüş tlfnunla. 

   Ben Maçka Gmail sinemasına Ferzan Özpetek'in Kutsal Yürek filmini izlemeye gitmiştim yıllar önce. O zaman 14 tl para ödemişim bu günün 25 tl si gibi bişi. Anaaa habire yanıp sönüyo ışıkları tlfonların, filme konsantre olmamı engelliyorlar, girip kaybolamıyorum filme. Kalktım ayağa bir celallendim bir bağırdım "laynn kapatın şu tlflarınızı bu kadar para verdim buraya seyretmicekseniz çıkın gidin seyredeceklere bırakın burayı" diye.

   Noldu sizce? Naaptılar dersiniz? Diz üstlerindeki ceketlerinin altına girdi tlflar, ceketi ince olanın ışığı yine kabak gibi görünüyor tabi. Çok naziktiler ayol :) O son oldu, sinemaya gitmeme kararı aldım. Festival izleyicileri bir derece daha saygılılar, denk gelirsem onlara giderim. Hala merak ederim neden, cep tlflarını bloke edecek bir sistem kurmaz sinemalar.

   En çok da cenazelerde sinir küpü olurum, hiç susmaz o tlflar. Açarlar tlfnu bi güzel mevzuyu anlatırlar "cenazedeyim taaatlımm yaaa çok iyi inseaandıı" diye altın günü muhabbeti yaparlar, camide laaan.

 İki imam vakası anlatayım biri "5dk lığına kapatın cep tlflarınızı, arkadaşımızı hakka uğurluyoruz, dış dünyayı dışarıda bırakalım şu anda" dedi. 
Diğeri dua anında çalan cep tlfonunu açtı "cenaze duasındayım az sona ararım ben seni" dedi. Biri şıklığı, biri dumuru temsil ederler anılarımda.    

   Sosyal medya piskopatlıklarını saymayacağım. Bilmem nerdeyim , falancala şurdayız, yiyoz içiyoz sıçıyoz sevişme ihtimalimiz ufukta görünmüyor. 

   Heyyy sen o tlfnu yavaşça yere bırak adamım, şimdi uzaklaş oradan, bakma bakma arkana sakkın, şimdi hayatın değişecek insanları göreceksin sana ışık, neşe veren insanları :)  

2 yorum:

Unknown dedi ki...

ne desen haklısın. hepimizde oluştu bu manyaklık...:(

Semra Çetindağ dedi ki...

Sınırı olmalı manyaklığın bile, sınırsız kısmı delilik boyutuna gidiyor sanki... :(