İlişkilerin Matematiği Var mıdır ?

   Geçen gün sevdiğimiz bir bisikletçi dostumuzla laflıyoruz "eşimle tanışsan, onu da etkilesen, sosyalleşse, bir hobi edinse, içine kapandı çok" dedi. Frensiz içimden geçeni rahat konuştuğum bir dostumuz olduğundan, içimi döktüm . Size de aktarayım.

   Kendimi arama yollarında edindiklerim, beni mutlu bir insana dönüştürdükçe, çok sık duyar oldum bu istekleri. Veletlerim "annemle, teyzemle, ablamla tanışsan birlikte bisiklet binseniz" demiştir. Kuşağım "benim eşimle tanışsan bisikleti sevdirsen" demişlerdir. 

   Kendimde yıllardır uğraştığım, hala bir sürü yıkık dökük yeri olan ruhuma, tuğla, harç taşımaktan yorgunum. Öyle şakkadak gelinmiyor buraya. Geçtiğim, hala yürüdüğüm  yolun en sağlam izleyicisi Şerif'tir. Keşke anlatabilse (korkar ayol hoşuma gitmeyenleri söylerse başına geliceklerden ) hala depresyona girip girip çıkıp çıkamamalarımı.

   Bir insan "kendisi istemedikçe, kimse ona yardımcı olamaz, onu gelişmeye zorlayamaz, kendine kendinden başkası ancak destek olur, ama yolu sen bulur sen yürürsün" diyen de eşine yardımcı olmamı isteyen de dostumuzun bizzat kendisi.

   Kendinde aldığı yolu hayranlıkla izliyoruz. Beş yıldır tanışıyoruz. Günde 2-3 paket içtiği sigarayı bıraktı, içkiyi bıraktı, bisiklet sevdalısıydı zaten, uzun yollar yapmaya başladı. Her daraldığında, pedala bastıkça rahatladığını sorunlarını unuttuğunu anlattı. Asık suratlı, durduğu yerde duramayan sürekli hareket eden, oturamayan, her cümlen de içine darallar basan adamdan, sapsarı benizden, çökük bedenden mucize yarattı. Resmen YARATTI ve tek başına,  sadece bisikletiyle. Her gördüğümde alkışlayasım geliyor. Gülümseyen, keyifle uzun sohbetler yapılan, neşeli bir insana dönüşüyor hem de hızla. 

   Kimseye yardımcı olamayız, ancak onlar isterse seve seve tecrübelerimizi paylaşırız, o kadar, başka bir yardımımız dokunmaz. Eskiden herkesi değiştirebileceğime  inanırdım, şimdi hiç kimseyi değiştirmeye uğraşmıyorum değiştirilemezler ki. Dört tekerine takoz konmuş kamyonu itmeye benzer bu, kakıt dur gare tek milim kıpırdatamazsınız. Ömrüne emeğine yazık, ya oldukları gibi kabul edin, ya da hemmen kaçın oradan hemmen (sıkça kaçar oldum ben, arkama bile bakmadan )

   Bir de "bir arkadaşım var aynı sen, bir tanışsanız çok seversiniz birbirinizi"ciler var. Orası apayrı bir mecra "birbirimizi çok sevecekler" dakkada nefret ederiz birbirimizden :) 
   Çünkü, ikimizi seven insana şaşarız, diğerimizi de seviyor ya, "nassı iş lannn yanii bu, manyağın, sevimsizin, gerzeğin, iç kapayıcının, darlatan ruhlunun tekini de, beni de seviyor. Bir de birbirimize benzetiyor. Yuh artık diye, içimizden geçen altyazılarla, sonsuza kadar birbirimizi sevememe moduna  girmiş oluyoruz . 

   Ben tüm sevdiğim insanları, beklentisizce (birbirlerini sever, sevmez karışmam)  birbiriyle tanıştırırım, çok kez beni sallayıp birbirleriyle dost olurlar. Bu aralar bir veledimle bekarları eşleştirmeye uğraşıyoz "olur mu ki, uyarlar mı ki " diye. Ama henüz projemizden "tamam lan olur bak, bunları tanıştıralım" sonucu çıkmadı. Maşallah herkes, Bret Pit'le Adriana Lima peşinde,Dany de Vito'lar, Aliye Rona'lar bile :))

   İlişkilerin matematiği, kuralı yoktur . İçimizdeki duyarlı yerlere dokunanları severiz, tekmeleyenleri sevmeyiz, bu kadar nettir sonuç ...