Yalnız Sokağa Çıktım

 Bu gün  küçük kızımla kahvaltı yaparken, beklemediğim sert bir eleştirisi ile incindim, kırıldım, bir posta ağladım. Sona çamaşırları astım, aldım bisikletimi, sessizce çektim kapıyı çıktım evden.

   Pazar günü, hava şurup gibi, bahar delirmiş olunca Bostanlı sahili de çıldırıyor. Köpeğini alan, çocuklarını kapan, bisiklete patene kaykaya atlayan resmen istila ediyor, her santimini. Zorla aştım kalabalık barikatını, bisikletli bebişlere bakarken gevşemeye başladım. 

   Bisiklet formalı bir hatuna "hadi Kaklıç'a gidiyom gel" dedim, döndü takıldı peşime. Laflaya laflaya gidiyoz, köprünün iki yanı bisikletli doluydu, az yaklaşınca "Semra ablaaa" nidaları koptu. Vayy bizim veletlerden bi grup, haydeee muhabbetle bastık pedala. Kaklıç kahve de uzun bi çay, kahve , soda faslı kahkahalar içim açıldı gitti bile. Geç olduğu için herkes daha ileriye gitmek istemedi, aynı grup dönüşe geçtik. 

   Yolda bi arkadaş, elinde janti bi yol bisikleti ile yürüyo, durmadan "sorun var mııı ?" dedik. "Yok dedi" sona da "lastiğim patlak ama, yürürüm az kaldı" dedi. Zank diye durduk (sanki  ben yaparmışım gibi, havamı yesinler) Yıldız ben yaparım dedi, Derya bendeee yaparımm, dedi köprüye az vardı, oraya çöktüler. Vallaa çatır çatır yamadılar lastiğin, iki kocaman deliğini. Baktık  şaka kaldırıyor arkadaş,  eze eze kahkahalarla tamiri bitirdik. Aklı durdu adamın, bizim amazon Zeynalarından tırsmıştır :)

   Grubun çoğu tamir anında yola devam etmişti. İkisi daha iskelede ayrıldı. Ben ve Derya aldık biralarımızı, bizim mahallenin girişinde, sahile bir banka oturduk. Akşamın alacası çökerken, ruhumuzun alacasına daldık çıktık. Annesi henüz yeni "gidiyorum ben" dedi acısı taze, benim anne acım bayat, uzun bir  sohbet ettik. Akıttık hüzünü, umutlar yeşerttik. 
   Bir ara ağlaşarak sarıldık birbirimize, o arada geçen bir erkek grubunun şaşkın bakışını gördüm. Layyyn kessin lezbiyen sanmışlardır biziiii, valla elim ayağım karıştı. Velet arkadaşım birde güzel sarılıyo, yav ulu orta sarışmayak bundan sona adımız çıkıcek :P

   Gün ağlamalı başladı, kahkahalı sürdü, hüzünlü terapiyle bitti. Yalnız sokağa çıktım, bisikletimin getirdiği insanlarla, keyif aldım hüzün dağıttım. 

   Arkadaşıma da söyledim, bizi yaşamın yol ağızlarında bekleyen, bir sürü güzel insan var.  Sadece yürümeye devam edelim ve insanların bize ulaşmalarına izin verelim. Ruhunuzu çürütenleri de çıkarın hayatınızdan, yürüyün gidin ...