14 Aralık 2012 Cuma

Hiçbir Şey Göründüğü Gibi Değilmiş



  Dün akşam iki güzel veledimin konuşmasının arasına daldım. "Ya sultanım, eski coşkumuz yok, hiç bir şey yapmak istemiyoruz, gülmek bile zor geliyor, koşa koşa gidip deli gibi eğlendiğimiz aktiviteler zor geliyor hiç birini yapmak içimizden gelmiyor" dediler. Gencecikler, çok güzeller ,eğitimliler, önlerinde uzun bir hayat var, şaşırdım kaldım. 

   Yahu hadi ben kendim öyleyim,  depresyondamıyım, doktora mı gitsem, ilaç mı alsam diyordum dedim. Biri "bendeee valla bu hafta bunu düşündüm" dedi. Sona beni eve bırakan veletimle laflaştık ona anlattım, o da "herkes böyle ruh halimiz bu" dedi.

 Ne oluyor bize, neden bu mutsuzluk keyifsizlik, ruhsuzluk ? Nasıl çıkacağız bu ruh halinden ? Ne yapmak lazım ? İlaçlarla yaşayanlara mı döneceğiz?
 Sevdiğim insanlarla olmak bana iyi geliyor, ama onlara ulaşmak için eylem yapmak bile yorucu ve zor geliyor.

 Bu gün havadaki güneşe rağmen, ruhum çok bulutlu :(( Veletlerim de mutsuzmuş, oysa ben onların keyifli fotolarına bakarken, görüntüye aldanıp mutlu sanıyordum , sizin beni sandığınız gibi. Demek ki neymiş HİÇ BİR ŞEY GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ DEĞİLMİŞ :(

Hiç yorum yok: